از زمانی که آب بر سطح کره زمین نمایان شد زمان بسیار بسیار زیادی میگذرد. آب مایه حیات است و در ادیان و فرهنگها ارزش و گاه تقدس ویژهای به آن دادهاند. ایرانیان باستان ایزدبانوی نگاهبان آب را میستودند و هر آبان ماه به افتخارش جشنی بهنام آبانگان میگرفتند.
پدران ما دریافته بودند که چگونه میتوان از دل زمین آب استخراج کرد و بدون آنکه در معرض نور خورشید امکان تبخیر بیابد، در زیر پایشان فرسنگها به سمت مناطق پستتر به حرکتش وا دارند. شاید چند هزار سال پیش از گالیله و نیوتن ارزش جاذبه را درک کرده بودند و پیش از پاسکال با دانش زمانه خود قواعد ظروف مرتبطه را تجربه کردند.
کهریز یا کاهریز سنگ بنای زهکشی سفرههای آب زیرزمینی شد. فنآوریای که تا پیش از ورود چاههای عمیق و موتورپمپهای قدرتمند، راه چاره کشاورزان و دهقانان و بسیاری از شهرنشینان ایرانزمین برای ادامه حیات بود. پدران ما منابع آب ارزشمندی را برای ما به ارث گذاشتند، اما نسلهای کنونی با برداشت بیش از حد و خشکاندن آبخوانها، سهمی برای آیندگان بر جای نخواهد گذاشت.
امروزه کشور ما بهدست گروهی اداره میشود که قدر منابع حیاتی و طبیعی را نمیداند. در روزگاری که آب به عنوان یک حق بشری شناخته میشود، عدم توزیع عادلانه آب و کوتاهی در تامین آب بهداشتی و کافی، دست کمی از جنایت ندارد. نقض حقوق بشر، مسوولیتزا است و مردمان ایرانزمین با آشنایی بیشتر با حقوق آبی خود، چارهای جز حفاظت از منابع آب سرزمین پهناورمان ندارند. نبود مدیریت دموکراتیک در حوزه آب ضربههای جبران ناپذیری به مردم و منابع طبیعی وارد کرده است. افزایش مشارکت مردم در اداره امور آب و حوضههای آبخیز قدمی مهم در راه مدیریت دموکراتیک آب و ایجاد دموکراسی در کشورمان است.
در آبنیوز، که رسانهای در حمایت از حفاظت و آب و خاک و راههای طبیعتمحور است، در باره آب مینویسیم و تلاش میکنیم خبر و تحلیل را در کنار هم به خوانندگان سایت تقدیم کنیم.
به امید روزگاری بهتر و خروج از خشکسالی اجتماعی، سیاسی و محیط زیستی حاکم بر ایران.